Nadia Reid - Preservation (Waardering Muziekwereld) 9
Aan het
eind van 2015 dook de Nieuw Zeelandse singer-songwriter Nadia Reid voor het
eerst op in Nederland. Haar debuut Listen To Formation, Look For The Signs
maakte bijna net zoveel indruk als het debuut van haar landgenote Aldous Harding
precies een jaar eerder.
Inmiddels is Nadia Reid terug met haar tweede plaat en Preservation is wat mij
betreft nog iets beter dan het al zo goede debuut. Nadia Reid staat wederom
weinig charmant c.q. flatteus op de cover van haar nieuwe plaat, maar voor de
rest is het alleen maar genieten. Net als Listen To Formation, Look For The
Signs maakt ook Preservation in eerste instantie vooral indruk door de bijzonder
aangename stem van Nadia Reid. Het is een stem die inmiddels is vergeleken met
die van nogal wat folkies van naam en faam (met name Laura Marling wordt vaak
genoemd), maar ik hoor toch vooral een bijzonder eigen geluid. Als ik namen moet
noemen kom ik op de proppen met Sarah McLachlan, al is de stem van Nadia Reid
gelukkig wel wat minder zoet en zweverig dan die van de Canadese
singer-songwriter. Hiernaast doen de fluisterzachte vocalen soms wel wat denken
aan die van Cowboy Junkies zangeres Margo Timmins, al is de zang van Nadia Reid
wel een stuk krachtiger. Kortom, vergelijken is uiteindelijk redelijk zinloos.
Nadia Reid maakte op haar debuut al indruk met haar mooie en bijzondere stem,
maar op Preservation draagt haar bijzonder aangename maar ook indringende en
emotievolle stem nog wat meer bij aan het fraaie eindresultaat. Ook in muzikaal
opzicht heeft Nadia Reid een flinke stap gezet op haar tweede plaat. De
instrumentatie op Preservation is voornamelijk ingetogen, bevat vooral invloeden
uit de folk en de Americana, maar weet ook steeds te verrassen door bijzondere
en soms behoorlijk krachtige accenten. Preservation klinkt door deze accenten
vaak donker en broeierig, wat weer mooi kleurt bij de stem van Nadia Reid.
“lovelorn folk with dirt under its nails” noemt de Britse kwaliteitskrant The
Guardian het en dat is een mooie omschrijving. Een aantal songs op de plaat
wordt gedomineerd door een akoestische gitaar en zang, maar Nadia Reid
experimenteert ook op bijzondere wijze met elektrische gitaren of elektronica,
waardoor ze zowel kan aansluiten bij het rijke oeuvre van Joni Mitchell als bij
de indringende muziek van Sharon van Etten of de verleidelijke klanken van Julie
Byrne, om maar eens drie uitersten te noemen.
Het maakt van Preservation een opvallend veelzijdige plaat, waarop eigenlijk
alles dat Nadia Reid aanraakt in goud verandert. Het zorgt ervoor dat Nadia Reid
zich met haar tweede plaat definitief schaart onder de smaakmakers van de
hedendaagse folk scene. En ik heb zomaar het idee dat Preservation voorlopig nog
niet is uitgegroeid.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/03/nadia-reid-preservation.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 23 maart 2017
|
|