Mister and Mississippi - We only part to meet again (Waardering Muziekwereld) 8
Ik was twee jaar geleden diep onder de indruk, nee stuk, van het debuut van de
Nederlandse band Mister And Mississippi. Het titelloze debuut van de band uit
Utrecht heb ik zo vaak gedraaid en ik heb er zo intens van genoten dat de tweede
plaat eigenlijk alleen maar tegen kon vallen.
Toen ik We Only Part To Meet Again voor het eerst hoorde viel de plaat me
inderdaad tegen, maar ik wist ook dat ik de plaat nog geen eerlijke kans had
gegeven. De afgelopen weken heb ik We Only Part To Meet Again beluisterd zonder
direct een link te leggen met het zo fraaie debuut en langzaam maar zeker heeft
ook de tweede plaat van Mister And Mississippi mijn hart gewonnen.
We Only Part To Meet Again borduurt voort op het debuut van de band, maar is ook
een net wat andere plaat geworden. Op de tweede plaat van Mister And Mister
Mississippi is er net wat minder ruimte voor folk en psychedelica en hebben
invloeden uit de rock aan terrein gewonnen.
Dat laatste hoor je vooral in de gitaarmuren, die vreemd genoeg zo lijken
weggelopen uit de postpunk. De mooie intieme gitaarlijnen doen nog altijd denken
aan Mazzy Star, maar wanneer de band wat grootser uitpakt doet het gitaarwerk me
denken aan bands als Editors en White Lies. Het zijn gitaarmuren die me bij de
genoemde bands wel bevallen, maar ook in het geluid van Mister And Mississippi
blijken ze uitstekend te passen.
De band uit Utrecht pakt met name met de gitaren wat grootser uit dan we van ze
gewend zijn, maar over het algemeen heeft de band haar ingetogen geluid
behouden. Het gitaarwerk is slechts één van de terreinen waarop Mister And
Mississippi haar geluid heeft geïnnoveerd. De tweede track op de plaat bevat aan
de ene kant een mooi 70s folkgeluid, maar naast de postpunk achtige gitaren
duiken ook nog eens progrock achtige synths op, wat een heel bijzondere sfeer
oplevert. En zo valt er in iedere track op de plaat wel wat bijzonders te
horen.
In muzikaal opzicht heeft Mister And Mississippi een stormachtige ontwikkeling
doorgemaakt, maar ook de zang op de plaat is veel beter dan op het debuut.
Maxime Barlag heeft zich ontwikkeld tot een frontvrouw met internationale allure
en ook de zang van Samgar Jacobs klinkt veel beter dan op het debuut.
Dit brengt me bij de songs. Ik ben zoals gezegd hopeloos verliefd op de
imperfecte maar zo wonderschone songs op het debuut van de band, maar inmiddels
moet ik toch bekennen dat de songs op de tweede plaat veel beter zijn. Mister
And Mississippi heeft misschien gekozen voor een iets toegankelijker geluid,
maar het is, meer dan op het debuut, een eigen geluid.
De band heeft voor dit geluid inspiratie gevonden in meerdere genres en breidt
al deze invloeden op buitengewoon knappe wijze aan elkaar. We Only Part To Meet
Again kiest deels voor een grootser en meeslepender geluid, maar bevat ook flink
wat buitengewoon ingetogen momenten. Het zijn momenten die aandacht vragen, want
alleen met voldoende aandacht hoor je alle fraaie details en spanningsbogen.
Heb ik inmiddels alles verteld over We Only Part To Meet Again. Nee, de plaat is
ook nog eens een stuk intenser, donkerder en emotioneler dan het debuut. Ik
moest dit debuut loslaten om echt te kunnen genieten van de tweede plaat van
Mister And Mississippi, maar inmiddels koester ik beide platen als parels uit de
Nederlandse popmuziek.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/02/mister-and-mississippi-we-only-part-to.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 2 april 2015
|
|