Mint Julep - Stray fantasies (Waardering Muziekwereld) 7½
Wat is het lekker genieten op een terrasje met achter je de rode brandende avondgloed, en voor je op tafel een heerlijk geserveerde Mint Julep cocktail (* de oorspronkelijke recensie is geschreven voordat de Corona-crisis mede de horeca platlegde - red. Muziekwereld). De overheersende pepermuntsmaak geeft die bourbon net dat pittige karakter en vervaagt de alcohol in je hoofd. Een teveel kan nooit goed zijn, want voordat je het in de gaten hebt zit je de dag daarna opgescheept met een fikse kater. Niet zozeer het prettigste gezelschap om de dag te beginnen, zeker niet als deze ook nog een fikse dreun uitdeelt die de hele tijd na zal galmen.
Het uit Portland afkomstige duo Mint Julep loopt ook het risico om in herhaling te vervallen. Het liefdesstel leefde de vorige drie albums te lang op een roze wolk, en zweeft daardoor ver boven de realiteit uit. De kwetsbaarheid op het persoonlijke Stray Fantasies wordt gekenmerkt door lichte scheurtjes in de relatie, en is niet meer eenvoudig te camoufleren in de lieve dromerige voordracht van Hollie Kennif. Het is een pijnlijk maar mooi gegeven dat dit soort crisissen over het algemeen vaak goede platen oplevert. Zeker als de partner in crime tevens in het dagelijkse leven de rol van echtgenoot uitvoert. De good feel van weleer heeft een flinke verdovende klap gekregen. De vet kickende beat stompt wat meer van zich af, en ook Hollie lijkt zich wat vaker op deze planeet te bevinden, en niet tien centimeter daar boven. De ambient omlijsting van Keith Kenniff is verdwenen en opgegaan in een meer eighties onderdompelende new wave georiënteerde sound. De onderliggende wanhoop laat zich het beste stileren naar het beeld van wat men jaren geleden al had. De dreiging van de Koude Oorlog, en het stilaan verzuren van het milieu geeft die verbittering het beste weer. Rotzooi die opgeruimd moet worden, om het allemaal overzichtelijker te presenteren. Het zijn de tempoversnellingen en subtiele gitaarflarden die het verschil maken. Mint Julep is net te voorzichtig hierin, en had best wat minder ingetogen mogen uitpakken. Het werkt namelijk prima, de avontuurlijke jungle bigbeats van het prettige afwijkende Escape en het gelijkwaardige Vakaras bewijzen dat wel.
Stray Fantasies is hunkering naar onderliggend verraad. Blinded gaat vanuit de fel schijnende zonnestralen richting het in gedachten blind staren in een relatie. De tekortkomingen worden pas opgemerkt als de ondergaande zon een verduisterende schaduw over het leven werpt. Het zijn net die kleine speldenprikken die van binnenuit zeer doen. De wanorde in titelstuk Stray Fantasies drijft met in echo’s vervagende vocalen steeds verder af van die houvast.
Toch wordt die twijfel weg genomen door hoop, die de opverende gemoedstoestand mag metgezellen in deze wedloop van het leven. Links haalt het positivisme de neerslachtigheid in, om al strevend als winnaar de eindlijn te passeren. Wat is het fijn om te weten dat er uit een keyboard niet alleen maar kille klanken tevoorschijn komen. Het ruimtelijke beminnende geluidsschilderij White Noise laat de gekleurde sound ademen om zich in te mengen met de harde diepgang die sensueel ritmisch de toon aangeeft. Er is zicht op een harmonieuze toekomst, al mag die best wat minder licht verteerbaar zijn. Met dit op het netvlies is het eenvoudig in te haken op het sterke Iteration. De gemiste elementen laten zich nu wel aan het oppervlak vertonen, nogmaals een bevestiging dat er veel meer in heeft gezeten.
Recensent: Leon Pouwels
Bron: www.writteninmusic.com
Gepubliceerd op Muziekwereld: 28 april 2020
|
|