Melissa Payne - High & dry (Waardering Muziekwereld) 8
Melissa Payne, weer een nieuwe naam uit Canada. Melissa is al van heel jonge leeftijd met muziek bezig. Haar instrument was de viool. Op haar achttiende leerde ze gitaar spelen en begon ze met zelf te zingen en nummers te schrijven. Dat was 2009. In 2012 kwam er een eerste album uit. Enkele jaren later komt er nu dus die tweede plaat uit. Op deze plaat speelt ze met een groep met daarin mensen die hun sporen verdienden in andere groepen waaronder Blue Rodeo.
Melissa heeft een lichtjes hese stem die ik de noemer sexy geef. Ze brengt de songs met veel inlevingsvermogen. Het grootste deel van de songs handelt over de liefde in al zijn facetten. Iets wat de wereld van een jonge twintiger niet vreemd is. De productie laat veel ruimte aan haar stem om de songs te brengen. Verder doet het geheel wat “mellow” en “laid back” aan. Iets wat toelaat deze plaat in alle omstandigheden te draaien.
Het opent met het titelnummer: een uptempo song die wat neigt naar de Californische rock uit de gouden jaren met een groot meezinggehalte. Daarna komt het meer country getinte “Not The Only One” met mooi gitaarspel om de song in te kleuren. Verderop de plaat is er nog “Cool Wild West” , ook een country popsong die doet denken aan Lindi Ortega of Lucinda Williams in haar jonge jaren met de toen nog maar lichtjes doordrenkte stem. “Only A Fool” roept als referentie Nanci Griffith op: mooie, rustige song enkel gebracht met bijna uitsluitend gitaarbegeleiding. Verderop de plaat krijg ik hetzelfde gevoel bij “Downtown”? Wat mij betreft een van de sterkste nummers van de plaat: trage, rustige song met een keyboard break die je gestadig laat mee wiegen zoals de zee dat kan. En die fantastische stem als surplus.
Een nummer met weerhaakjes is “Bring Me Back”, dat sterk, ritmisch is maar door de gitaar iets weids krijgt zodat het eigenlijk vraagt om een regisseur die het gebruikt in zijn film. Verrassend genoeg is er slechts 1 nummer op de plaat waarbij Melissa haar viool boven haalt. Het vrolijk huppelende “Kitchen Wall” krijgt door de vioolsolo een licht country feel. Stevig rockend, en daardoor radiovriendelijk is “Gunning For Me” waarbij Melissa haar boosheid de vrije loop laat. Ze bewijst een stevig rockende song aan te kunnen. Net zoals ze een trage ballad met enkel stem en spaarzame instrumenten kan dragen zoals in de afsluiter “Cold Out There”. Haar passionele voordracht roept bij mij Cat Power op.
Weer een mooie ontdekking uit Canada dat wederom blijkt een kweekvijver te zijn voor artiesten die getrouw aan hunzelf muziek maken zonder commerciële toegevingen. Zeker nu Celine Dion gestopt is. Deze Melissa Payne is een naam on te onthouden en aan de radiomakers door te geven. Misschien is B.J. Scott iemand die deze muziek wel draait in haar radioprogramma.
(Lisael)
Bron: Rootstime
Deeplink: http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2014/SEP1/CD156.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 8 november 2014
|
|