Lady Gaga - Chromatica (Waardering Muziekwereld) 9
Het enige wat nog ontbrak aan de grote zegetocht die Stefani Germanotta de laatste jaren maakte was een goed album, maar nu is ook dat boxje afgevinkt. Chromatica is Lady Gaga’s beste plaat sinds Born This Way en misschien zelfs haar beste plaat ooit. Nu is dat stiekem niet echt een prestatie, want terwijl de rest van haar carričre als een droom verliep, bleek Gaga een dramatische studioartieste.
Laatste album Joanne was een pijnlijke flirt met country, op Cheek To Cheek zong ze slaperige jazz voor de doelgroep van haar bejaarde duetpartner Tony Bennett en het geflopte Artpop is simpelweg een van de lelijkste popplaten aller tijden. Op Chromatica doet Gaga dan ook niets wat ze op die albums wél deed. Zo doet ze niet moeilijk, maakt ze geen kunst, overdenkt ze geen woord, bedrijft ze geen vreemde muzikale kruisbestuivingen en forceert ze niets. Wat ze wel doet is zingen, zingen als een diva, zingen als Céline Dion, zingen op maximaal volume, schaamteloos, alsof ze alleen thuis is en onder de douche staat. Iedere track kent een stukje zoals we dat kennen uit Shallow, waarbij de zangeres je met een ongelooflijke uithaal op de knieën dwingt. Niet Gaga’s rariteiten, maar Gaga’s stem was áltijd al de ster van haar show en op Chromatica mag dat instrument eindelijk voluit stralen. Dat er boven ieder nummer een discobol ter grootte van een kleine planeet draait, versterkt het gevoel van euforie dat dit album bij de luisteraar moet oproepen. Chromatica staat vol grootse dancebeats van onder meer Max Martin, Bloodpop en Skrillex. In gegarandeerde hits als Enigma, Babylon en Stupid Love zijn heus wel nuances te vinden. Denk aan Bowie-maniertjes, gospelkoren en bijgeluiden zoals je die hoort in iedere Europese housescene. Maar verreweg het belangrijkst zijn de moddervette baslijnen en laserbeamsynths. Chromatica is een big budget-, big beats-, big names-popplaat waarop iedere halve poging tot diepgang wordt overspoeld door een vloedgolf van energie en euforie, die zó machtig is dat je al je bezwaren en al je zorgen vergeet.
Recensent: Randy Timmers
Bron: www.oor.nl
Deeplink: https://oor.nl/albums/lady-gaga-chromatica/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 23 juni 2020
|
|