Julien Baker - Little oblivious (Waardering Muziekwereld) 9
Als enig kind was Baker, inmiddels 25, behoorlijk introvert. Ze groeide op in Nashville in een gelovig gezin, dat haar lesbisch zijn veroordeelde. Dat gegeven blijft geregeld onderwerp van haar songs, met daarnaast openbaringen over een identiteitscrisis, zelfdestructief gedrag, alcohol- en drugsproblemen in haar tienerjaren en haar recentelijke terugval. Meteen al openhartig in het indrukwekkende Hardline star asking forgiveness in advance. For all the future things i will destroy, that way that i can ruin everything, when i do, you don’t get to act surpised. Na haar twee voorgaande albums heeft ze haar bescheidenheid ingeruild voor een expansievere stem en geluid, waarin regelmatig Angel Olson echoot. Alleen Crying Wolf, met de snik van Lykke Li, en Sing In E herinneren aan eerder werk. Het meerstemmige Favor, met Phoebe Bridgers en Lucy Dacus, bevat een tekst vol kwelgeesten. Ze speelt bijna alles zelf, zoals gitaar, banjo, piano en drums, en klinkt daarbij als een voltallige band. Bovendien heeft ze het zelf geweldig geproduceerd. Op het laatste nummer Ziptie vat ze het samen: Tired of collecting my scars, stories and the parties and bars, trying to find a reason to fight. Je hoort Baker oprecht emotioneel op zoek naar antwoorden, waarbij de schitterende arrangementen dat gevoel nog eens doeltreffend onderstrepen. Magistraal.
Recensent: Henk Rijkenbarg
Bron: Popmagazine Heaven, nr. 3/2021
Website: www.popmagazineheaven.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 9 mei 2021