Julien Baker - Turn out the lights (Waardering Muziekwereld) 9½
Julien
Baker maakte precies twee jaar geleden met Sprained Ankle één van de
mooiste en één van de meest indringende platen van 2015. Het debuut van de
piepjonge singer-songwriter uit Memphis, Tennessee, ontleende een groot deel van
zijn schoonheid aan de ruwe eenvoud en intimiteit van de songs op de plaat,
waarna de gitzwarte teksten en alle emotie op de plaat ervoor zorgden dat
Sprained Ankle een diepe en bovendien onuitwisbare indruk maakte.
Inmiddels zijn we twee jaar verder en is er flink wat veranderd voor Julien
Baker. Waar Sprained Ankle met zeer bescheiden middelen moest worden
gemaakt, heeft haar contract bij het roemruchte label Matador gezorgd voor een
flink ruimer budget. Dat is goed te horen op haar tweede plaat Turn Out The
Lights. Waar het debuut van Julien Baker het moest hebben van eenvoud en
imperfectie, klinkt de tweede plaat van de jonge Amerikaanse singer-songwriter
fantastisch. De emotievolle vocalen van Julien Baker en haar bijzondere en vaak
wat minimalistisch gitaarspel hebben dit keer gezelschap gekregen van flink wat
pianopartijen en strijkers en bovendien zijn er meerdere lagen vocalen
toegevoegd aan de plaat.
Turn Out The Lights klinkt hierdoor zeker anders dan zijn zo bejubelde
voorganger, maar de verschillen met Sprained Ankle moeten zeker niet
overdreven worden. Ook op haar tweede plaat maakt Julien Baker diepe indruk met
songs die van alles met je doen. Turn Out Of The Lights klinkt misschien
net wat voller en meer geproduceerd dan het debuut van Julien Baker, maar het is
net als dit debuut een opvallend intieme en indringende plaat. De
singer-songwriter uit Memphis maakt nog steeds muziek waarin de grijstinten
domineren een schrijft teksten die meer leed bevatten dan voor iemand van de
leeftijd van Julien Baker (ze is pas 22) gebruikelijk is.
De grijstinten in haar muziek worden ook dit keer benadrukt door de bijzondere
gitaarlijnen. Julien Baker heeft over het algemeen genoeg aan een paar
akkoorden, vult hiermee op bijzondere wijze de ruimte, maar laat ook veel ruimte
open. Deze open ruimte wordt ook dit keer prachtig ingevuld door de stem van
Julien Baker, die af en toe uithaalt, maar ook dit keer vooral ingetogen
zingt. Vergeleken met haar debuut is Julien Baker veel beter gaan zingen, maar
het is gelukkig niet ten koste gegaan van de ruwe emotie en intensiteit die dit
debuut zo bijzonder maakten.
Ook de wat meer blinkende productie en de extra instrumentatie op de plaat
hebben geen negatief effect gehad op de enorme impact die de muziek van Julien
Baker heeft. In de openingstracks was ik nog even afgeleid door het wat vollere
geluid, maar desondanks werd ik ook dit keer razendsnel gegrepen door de
persoonlijke songs van de jonge singer-songwriter uit Memphis.
Inmiddels heb ik Turn Out The Lights heel vaak beluisterd. Het is een plaat die
net wat anders is dan het debuut dat twee jaar geleden als een mokerslag aan
kwam, maar het is zeker geen mindere plaat. De ruwe charmes van Sprained Ankle
zijn vervangen door nieuwe charmes en persoonlijk vind ik de productie van de
tweede plaat van Julien Baker een kunststukje.
Wat is gebleven is de enorme impact en urgentie van de songs. Er zijn niet veel
platen die bij mij vrijwel constant zorgen voor kippenvel, maar Julien Baker
zorgt er ook dit keer voor met songs die door de ziel snijden.
Turn Out The Lights maakt de belofte van Sprained Ankle voor mij dan ook meer
dan waar en is wat mij betreft een plaat die overal bovenuit steekt dit jaar.
Het feit dat Sprained Ankle nog maanden bleef groeien en ook de nieuwe plaat
iedere keer weer beter is, maakt deze conclusie alleen maar indrukwekkender.
Het valt niet mee om na een droomdebuut op de proppen te komen met een minstens
net zo goede plaat, maar Julien Baker heeft het geflikt. En hoe. 42 minuten
kippenvel. Bijzonder indrukwekkend.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/10/julien-baker-turn-out-lights.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 18 november 2017
|
|