Julie Byrne - Not even hapiness (Waardering Muziekwereld) 8½
Al weer
bijna drie jaar geleden maakte de Amerikaanse singer-songwriter Julie Byrne
diepe indruk met het fascinerende Rooms With Walls And Windows. Het debuut van
de tegenwoordig vanuit New York opererende singer-songwriter kon in het hokje
akoestische folk worden geduwd, maar wist zich te onderscheiden van vrijwel alle
andere platen in dit overvolle hokje. Dat deed Julie Byrne met uiterst sobere en
lang niet altijd even makkelijk te doorgronden songs, met bijzonder fraai
akoestisch gitaarspel en met een bijzonder stemgeluid, dat niet bij iedereen in
de smaak zal vallen maar altijd iets met de luisteraar zal doen.
Het nu verschenen Not Even Happiness is in meerdere opzichten een logisch
vervolg op het bijna drie jaar oude debuut. Ook op haar nieuwe plaat heeft Julie
Byrne een voorkeur voor sobere folksongs waarin haar akoestische gitaar en haar
emotievolle stem centraal staan. Vergeleken met het debuut zijn de songs net wat
meer ingekleurd, maar gelukkig is dit op uiterst subtiele wijze gedaan. Het
meest in het oor springt ook dit keer de bijzondere stem van Julie Byrne, die
net zo pastoraal kan klinken als de psychedelische Britse en Amerikaanse folkies
uit de jaren 60 en 70, maar ook zwoel kan verleiden met fluisterzachte vocalen,
net zoals Alice Phoebe Lou dat vorig jaar zo mooi kon op het geweldige Orbit. De
bijzondere stem van de singer-songwriter uit New York tilt Not Even Happiness
absoluut naar een hoger plan, maar Julie Byrne heeft op haar tweede plaat nog
veel meer te bieden. Zo is het akoestische gitaarspel van een enorme schoonheid
en vult het ondanks de eenvoud de hele ruimte. Zeker bij beluistering met de
koptelefoon heeft het gitaarspel een bijna hypnotiserende uitwerking en vormt
het de perfecte basis voor de aparte en wat mij betreft bijzonder mooie stem van
de singer-songwriter, die tegenwoordig bijverdient als ranger in Central
Park. Ook de songs van Julie Byrne hebben de afgelopen jaren flink aan kracht
gewonnen. Het zijn songs die diep graven en nooit de makkelijkste weg kiezen,
maar desondanks klinkt Not Even Happiness opvallend toegankelijk.
Not Even Happiness is net als zijn voorganger een sobere plaat, maar de subtiele en vaak atmosferische toevoegingen aan de instrumentatie maken de plaat wel gevarieerder dan zijn voorganger, zonder dat dit ten koste is gegaan van de intensiteit en intimiteit van de muziek van Julie Byrne. Het zorgt ervoor dat Julie Byrne mijn hooggespannen verwachtingen met speels gemak heeft waargemaakt en een plaat heeft gemaakt die ik ga koesteren de komende tijd. En zo levert de eerste echte week van het muziekjaar 2017 direct een aantal hele mooie platen op, waaronder zeker deze prachtplaat van Julie Byrne.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/01/julie-byrne-not-even-happiness.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 11 februari 2017
|
|