Joseph Lemay - Seventeen acres (Waardering Muziekwereld) 9+
Een eerste keer luisteren naar “Seventeen Acres”, de onlangs verschenen debuutplaat van de jonge Amerikaanse singer-songwriter Joseph LeMay, heeft zo ongeveer hetzelfde effect op een mens als in een moment van onoplettendheid in een achteloos ergens op een stoep achtergelaten bolletje gebruikte kauwgom trappen. Je kan daarna nog doen wat je wil, er vanaf geraken is bepaald niet vanzelfsprekend… Daar waar het op je schoenen achtergebleven “sticky” goedje echter al snel een bron van ergernis gaat vormen, blijken LeMays een enigszins vergelijkbare uitwerking hebbende muziekjes al even ras metgezellen waar je eigenlijk absoluut niet meer zonder wil. De elf songs op ’s mans debuut werkten op ons alvast hoogst verslavend. Wij zouden zelfs zó ver durven te gaan, om “Seventeen Acres” tot het selecte kransje der allerbeste Americana-cd’s van 2014 tot op heden te rekenen.
Maar het is dan ook een geheel met een wat apart ontstaansverhaal. Eigenlijk werd het zaad ervoor geplant, toen LeMay en zijn op dat moment nog kersverse bruid Molly besloten om hun drukke leventje in Nashville te verruilen voor een bestaan ver weg van alles en iedereen in West Tennessee. In een aftandse, nog helemaal leefbaar te maken “singlewide trailer” vond onze man niet enkel de door hem zo begeerde rust, maar ook tonnen aan inspiratie voor het materiaal dat uiteindelijk op zijn eersteling belanden zou. (En voor later nog te volgen platen!)
Voor elf lappen Americana en rootsy pop, die ons vooral in rustigere momenten wel eens deden denken aan het materiaal van de door ons ook heel erg gewaardeerde zingende songsmid Clarence Bucaro. Ook stemgewijs bewandelt LeMay trouwens enigszins vergelijkbare paden als deze laatste. Ook hij heeft aan z’n gloedvolle falset een bepaald niet te onderschatten bondgenoot. Zeker in de al even aangesproken introvertere nummers. Die krijgen zowel door hun precieuze, eerder sobere muzikale invulling, als door LeMays buitengewoon warmbloedige benadering van zijn eigen teksten een zeker aura van tijdloosheid om zich heen. De rust die van veel van LeMays liedjes uitgaat reflecteert als het ware perfect hun “roots” in het ongerepte. En hunkeren we daar ergens diep vanbinnen niet allemaal een beetje naar?
Van het autobiografische, in z’n titel naar de omvang van de streep van Molly’s grootvader verworven land waarop hun huidige onderkomen zich bevindt verwijzende titelnummer tot het ook al volop in gevoelens van oprechte liefde badende “You Still Do It” of het schokschouderende streepje country soul “Crazy Woman”, van de intimistische parel “Fruit On The Vine” tot het volledig a capella gedeclameerde “Warrant For My Worry” of het op de keper beschouwd eerder herfstig aandoende “Call It Quits”, van de knappe ingehouden rootsrocker “Nothing You Can Do” tot het aan de naam van een lokaal plantje opgehangen “Possumhaw”, het op bijzonder lentefrisse wijze zijn wederhelft bejubelende swingertje “Molly My Girl” en de werkelijk bloedmooie ballades “Redwing” en “Just So”, dit is allemaal zó ontzettend mooi… Eigenlijk schieten woorden ons gewoon tekort voor een passende beschrijving….
Wat ons betreft heeft Joseph LeMay met “Seventeen Acres” de eerste regels van een langlopend succesverhaal geschreven. Hopelijk volgt u ons in die opvatting en kunnen we de beste man eerlang ook op podia hier te lande bewonderen.
Bron: www.ctrlaltcountry.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 14 oktober 2014
|
|