John Murry - The stars are god's bullet holes (Waardering Muziekwereld) 8½
Hoe je het ook wendt of keert, The Graceless Age is een buitengewone plaat. De eerste versie van dat album verscheen in 2012, en in 2013 werd de plaat na veel positieve kritieken nogmaals vrijgegeven, en met een extra nummer. Er kwamen ook versies met een bonus disc. John Murry heeft iets te zeggen, en daarin is hij extreem. Ik ken hem niet persoonlijk, maar ik heb de indruk dat hij een enorme chaoot is, of dat hij een toneelstukje opvoert. Misschien speelt iets van beide. Iemand die hem van structuur voorziet kan hij mijns inziens node gebruiken. In het verleden werkte hij een aantal keren samen met de minstens zo eigenzinnige (leermeester) Bob Frank, en de eindresultaten van beide heren waren zeer bevredigend. Onder support van Michael Timmins (Cowboy Junkies) kwam Murry’s officiële tweede plaat van de grond, A Short History of Decay. Mogelijk niet zo baanbrekend als zijn debuut, maar wederom een sterke plaat. Vervolgens rijst de vraag: zet John Murry die trend door? Aan zijn artistieke kant ligt het niet, het zijn eerder andere factoren die mogelijk roet in het eten kunnen gooien. Hij heeft tenslotte niet voor niets met rasse schreden Amerika (moeten?) verlaten.
De kardinale vraag luidt: Hoe betrouwbaar/stabiel is John Murry heden ten dage? Bij de video die voorafging aan het verschijnen van The Stars are God’s Bullet Holes raakte ik enigszins vertwijfeld. Die eerste indruk voorspelde weinig goeds. Gelukkig volstaan de audio-bestanden, die zijn beeldend van zichzelf. Ditmaal is het Jon Parish (PJ Harvey, This is the Kit) die Murry terzijde staat bij het voltooien van deze plaat. John Murry is vooral zichzelf, en met een soort gekte die mij, beken ik, aanspreekt. Er is ruimte voor ernst en tegelijkertijd een plek voor zwarte humor. Oorspronkelijk van Tupelo, Mississippi en nu sedert acht jaar in Ierland. Vrij van drugs, een huwelijk aanstaande. Je zou bijna denken dat het wel goed komt met die man.
Voor de scherpe luisteraars onder ons, inderdaad Ordinary World is een cover van de Britse band Duran Duran. Digitaal komt het album beschikbaar op 25 juni, echter de vinyl-uitvoering komt pas aan het eind van juli. The Stars are God’s Bullet Holes is een opmerkelijke plaat, van een minstens zo uitzonderlijk heerschap. Hij houdt de gemoederen alert. Ik vermoed dat zijn kracht ligt in die wispelturigheid. Met John Murry kun je alle kanten op, en dat maakt deze plaat wederom verrassend goed.
Recensent: Rein van den Berg (Blog Johnnys Garden)
Deeplink: The Stars are God’s Bullet Holes – Johnny's Garden (johnnysgarden.nl)
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 augustus 2021