Joe Pug - Windfall (Waardering Muziekwereld) 8
Het kan verkeren… Leek het er eind 2013 nog op, dat we Joe Pug voorgoed aan het verliezen waren, dan slaat die nu, amper anderhalf jaar later, keihard terug. De Texaanse songsmid slaagde er de voorbije maanden immers in om in z’n persoonlijke leven weer alles op een rijtje te krijgen en vond zodoende meteen ook weer de voor z’n artistieke bestaan broodnodige innerlijke rust terug. En dat resulteert hier en nu in een alweer uitstekende nieuwe plaat.
En geen wonder eigenlijk dat daarop een behoorlijk centrale rol weggelegd blijkt voor het thema weerstand bieden. Je kan als songsmid je eigen leven nu eenmaal niet helemaal wegvlakken als het gaat om het creëren van nieuw materiaal. Vandaar dat we hier zowel worden geconfronteerd met wat citaten, ontleend aan de recente, wat donkerdere pagina’s uit de dagboeken van Pug als met de eerste straaltjes nieuw zonlicht in z’n leven. Met een op stapel staand huwelijk als het voorlopige hoogtepunt. Tenzij je het van de artistieke kant bekijkt natuurlijk. Dan zou dat de opvolger van “Messenger” uit 2010 en “The Great Despiser” van zo’n twee jaar later moeten zijn uiteraard. Een plaat, waarop Pug het louter muzikaal gezien her en der over een totaal andere boeg gooit. En dat leverde hem recentelijk onder meer al vergelijkingen op met collega’s als Josh Ritter, Richard Buckner, Ryan Adams, M. Ward en Mark Erelli. Schoon gezelschap dus!
Duane Lundy tekende voor de bijzonder subtiele productie van “Windfall”. Hij begeleidde Pug doorheen een tiental veelal eerder melancholiek aandoende liederen. Introspectie blijkt daarbij een sleutelwoord. En daarbij hoort natuurlijk een zo bescheiden mogelijk gehouden akoestisch instrumentarium. Al hoorden we hier en daar ook wel even een elektrische gitaar. Nogal wat ballads op “Windfall” dus, maar toch ook enkele “vreemde eenden in de bijt”. Het bedaard countryrockende “Burn And Shine” is er bijvoorbeeld al een. En ook “The Measure” wel, al gaat Pug ook daarmee zeker niet meteen de bocht uit gaan. Onze lievelingsmomenten op “Windfall”: de heerlijke, door Pat Sansone (Autumn Defense, Wilco) van wat fraai toetsenwerk voorziene trage “If Still It Can’t Be Found”, het “moody” “Veteran Fighter” en vooral ook de ondertussen naar verluidt al tot live-favorietje uitgegroeide sleper “Oh My Chesapeake”.
Kort samengevat: alweer een prima plaat, deze derde volwaardige langspeler van Joe Pug.
Bron: www.ctrlaltcountry.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 9 juni 2015
|
|