Jenny Hval - Apocalypse, girl (Waardering Muziekwereld) 8
In het pantheon van moderne vrouwelijke Noorse indie/psych singer-songwriters behoort Jenny Hval al sinds haar solodebuut Viscera in 2011 tot de meest eigenzinnige, ongrijpbare artiesten. Haar tweede album Innocence Is Kinky uit 2012 deed al nauwelijks enige concessie aan een groter publiek en datzelfde geldt voor Apocalypse, Girl. Haar eerste plaat voor haar nieuwe label Sacred Bones. Hval’s tegendraadsheid komt op deze nieuwe plaat toch iets toegankelijker over. Misschien zijn wij er meer aan gewend geraakt, misschien heeft ze bewust of onbewust wat meer structuur aangebracht. Amper driekwart jaar na het wat meer compromisloze Meshes Of Voice duoalbum met Suanna (Wallomrød), biedt Apocalypse, Girl feministische avant-garde singer-songwriterpop om je vingers bij af te likken. Doordrenkt van die typisch Scandinavisch lijkende eigenzinnigheid, die we ook van iemand als Björk kennen (je zou ook de Amerikaanse Annette Peacock een geestverwant kunnen noemen) wisselt het album een handvol wonderschone, af en toe bijna Kate Bush-achtige electro(pop)liedjes (That Battle Is Over, Heaven, Sabbath) af met meer ongrijpbare maar niet meteen minder betoverende, vrijere stukken. Alles bij elkaar levert het 38 minuten bijzondere avant-pop op, niet meteen gemakkelijk te doorgronden, maar met zoveel houvast dat wie voor de mooie liedjes komt ook gaandeweg verleid zal worden door de meer abstracte stukken. Jenny Hval’s beste plaat to nu toe.
Auteur: Eric van Domburg Scipio
Bron: Popmagazine Heaven, nr. 4/2015
Website: www.popmagazineheaven.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 11 juli 2015
|
|