Jeff Lynne's ELO - Alone in the universe (Waardering Muziekwereld) 8½
Bij Electric Light Orchestra denk ik onmiddellijk aan de Jaren 70. Natuurlijk
maakte de band ook in de jaren 80 en 90 nog platen en zelfs in 2001 verscheen er
nog een plaat van de band rond Jeff Lynne, maar voor de hoogtijdagen van E.L.O.
moeten we toch echt terug naar de periode 1973-1977. Ik had dan ook geen hele
hoge verwachtingen van Alone In The Universe, dat deze week is verschenen en is
uitgebracht onder de naam Jeff Lynne’s ELO. Op hetzelfde moment heb ik Jeff
Lynne heel hoog zitten. De man heeft minstens een dozijn briljante singles op
zijn naam staan, deed hele mooie dingen als producer en wierp zich op
indrukwekkende wijze op als conservator van het werk van The Beatles.
De diepe bewondering voor het werk van The Beatles hoor je direct terug in de
openingstrack van Alone In The Universe. When I Was A Boy klinkt als een
vergeten Beatles klassieker en laat direct horen dat de terugkeer van Jeff
Lynne’s ELO een terugkeer is die er toe doet. Invloeden van The Beatles zijn
veel vaker te horen op Alone In The Universe. Jeff Lynne beschikt net als Paul
McCartney over het vermogen om volstrekt tijdloze popsongs te schrijven en eert
in muzikaal opzicht vooral George Harrison. Smullen dus voor liefhebbers van The
Beatles, maar er is meer. Aan het einde van de openingstrack hoor je voor het
eerst invloeden uit de hoogtijdagen van Electric Light Orchestra. Deze invloeden
zijn op de hele plaat hoorbaar, maar worden nergens fantasieloos uitgemolken.
Waar E.L.O. in het verleden vooral vertrouwde op de zwaar aangezette strijkers,
is Alone In The Universe vooral een gitaarplaat, waarop met name de uit
duizenden herkenbare vocalen aan E.L.O. doen denken.
Jeff Lynne verrast op de comeback plaat van zijn voormalige band met een serie
ijzersterkte songs vol referenties naar het verleden. Het zijn songs die
onmiddellijk klinken als klassiekers en dat is bijzonder. Het zijn songs die
stuk voor stuk bijzonder makkelijk in het gehoor liggen, maar het zijn ook songs
die lang blijven groeien en ontzettend knap in elkaar steken. Het levert een
verrassend sterke plaat op, die laat horen dat we in 2015 nog volop rekening
moeten houden met Jeff Lynne en zijn ELO. Geldt overigens ook voor 2016, want
dan staat de band in de Ziggo Dome.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/11/jeff-lynnes-elo-alone-in-universe.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 3 december 2015
|
|