Hark! en Co - My treasures (Waardering Muziekwereld) 9½
Je hebt iets met taal, je hebt iets met muziek, je hebt je bekwaamd in het schrijven van muziek waarbij je net zo makkelijk hedendaagse invloeden aan de dag legt als klanken van ver vervlogen jaren. En, zeker niet onbelangrijk, je hebt daarbij een passie voor meerstemmigheid. En ja, McCartney, die van dat ene bandje, daar heb je wel wat mee. Je hebt je sporen al verdiend in het schrijven van muziek, niet alleen in de bandjes The Nocturnes en The Beatnik Party, je schreef ook voor het Eisler Trio en werkte samen met Spinvis. Je stortte je vanaf 2017 op je eigen ensemble Hark! en Co en je bracht al eerder R.L. Stevenson uit dat kon rekenen op enthousiaste reacties. En nu is er je nieuwe album, My Treasures.
Ik ga er niet omheen draaien. Wat een sprekend album is het geworden! Als R.L. Stevenson de vingeroefening was om vast te stellen of de aanpak kon werken, dan is dit niet alleen een bevestiging dat de aanpak werkt, het overtreft het debuut. De instrumentatie is op en top, de productie is buitengewoon verzorgd en de composities zijn buitengewoon treffend. Werk van inspiratiebron Stevenson ligt opnieuw ten grondslag aan het album, maar meer dan bij het vorige album voelt het alsof muziek en tekst geïntegreerd zijn. Muziek en teksten sluiten, zo voelt het, beter nog op elkaar aan. Alsof het eerste album nog het vinden van balans was en dat er tijdens of na het opnameproces een kwartje viel waardoor dit nieuwe album daarin nog sterker is geworden. Ten opzichte van het vorige album ontbreekt in de basisopstelling nu de piano, krijgt mogelijk mede daardoor de gitaar meer ruimte, maar het kan ook de productie zijn waardoor er meer evenwicht lijkt te zijn. Het moge duidelijk zijn, het enthousiasme over de klank van het album hoeft niet gezocht te worden. Het klinkt als een klok.
Het vorige album kende al samenwerking met Henk Hofstede en Vera van der Poel. De twee keren hier terug wat an sich al fijn is omdat de stemmen van Henk en Vera goed aansluiten op de muziek. Naast hen treffen we echter ook de stemmen aan van Jelle Paulusma en van Erik de Jong. Harke Jan heeft het getroffen met zijn samenwerkingspartners want de afwisseling van de stemmen is een fijne meerwaarde van het album en dat ligt voor een belangrijk deel ook in de afwisseling die dat met zich meebrengt in de meerstemmigheid. Ook als Harke Jan zelf de zang voor zijn rekening neemt, klinkt het geheel uitstekend overigens.
De composities, die maken My Treasures natuurlijk tot wat het is. Niet iedereen zal zich storten op de muziek van Hark! en Co maar als je de tijd neemt om het album tot je te nemen en ér echt naar gaat luisteren, dan ontwaar je de prachtige composities die Harke Jan geschreven heeft. Er zit iets tijdloos in de arrangementen en de uitvoeringen en dat past perfect bij de muziek. De twee eerste nummers van het album zijn daar uitgelezen voorbeelden van. Als je opener Summer Sun neemt en hoort hoe de zang daar meteen aansluit op de instrumenten: heerlijk! The Cow is zo pastoraal als je maar kunt denken en je kunt je zonder veel moeite voorstellen dat dit zó had gepast in een van de epische werken van Genesis uit de jaren Zeventig. Een tekst die zó in zo’n inleiding had gepast en net al van die warme akoestische gitaarklanken. Verder gaan we de vergelijking helemaal niet maken. Zo was die ook niet bedoeld. Pirate Story is de prachtige samensmelting van de fantasie van Stevenson, de stem van Henk Hofstede en de muziek van Harke Jan. Mooie interactie van de muzikanten. En ja, het is zo goed denkbaar wat er kan ontstaan als de nummers lang worden nog, met de afwisseling die nu al in de veelal korte tracks besloten ligt. Niet zozeer naar het bombastische gedacht, maar ja, dat is wel voor een deel wat er gebeurt als Foreign Lands zich aan ons gehoor ontvouwt. Magistrale opening en een mooi nummer voor de stemmen van Vera en van Harke Jan. En dan weer het speelse Vagabond met een heerlijke rol voor de cello. Ja, dit is genieten. Marching Song brengt opnieuw de tijdloosheid in beeld. Een eigentijdse akoestische gitaar met daarnaast Josje ter Haar op viool en opnieuw Brendan Conroy op cello. Het geheel van Hark! en Co wordt gecompleteerd Michiel Nijenhuis op bas, gitaar, toetsen en achtergrondzang en Harke Jan zelf op zang, toetsen en cajon. Fraai hoe het contrast hier tussen twee momenten in de tijd in de muziek lijkt te zijn gevangen.
Het album heeft meer van deze pareltjes en als je het aandurft om van gebaande paden te wijken en je over te geven aan de tekstuele fantasie van Robert Louis Stevenson en de muzikale vormgeving van Harke Jan daarbij, perfect uitgevoerd door Hark! en Co en de gastvocalisten, dan is dit een heel mooi album. Het vorige album had zonder meer ook zijn charme maar dit My Treasures weet met zijn nummers meer nog te pakken en, laten we er niet om heen draaien, je ook meevoeren naar de wereld van Stevenson, want ook het tekstuele, het verhalende mag zeker niet vergeten worden. En dat weet Hark! en Co ook zeer fraai neer te zetten. Met fraaie afwisseling tussen alle instrumenten over het hele album en fijne arrangementen heeft Harke Jan met zijn ensemble gewoonweg een mooi nieuw album uitgebracht. En dat ook nog eens in een zeer fraai vormgegeven hoes; al met al een album dat met veel aandacht tot stand is gekomen. Het verdient ook om met aandacht beluisterd te worden. Laat je verrassen!
Recensent: Marcel Hartenberg
Bron: www.writteninmusic.com
Direct link: Hark! en Co - My Treasures | Klassiek | Written in Music
Hark! en Co - R.L. Stevenson (Waardering Muziekwereld) 9
Vanwege
een recensie van het album ‘My Treasures’ eind vorig jaar van Marcel Hartenberg
op muziekblog Written in Music (lees hierboven), raakte ik geïnteresseerd in de vorige release
R.L. Stevenson uit 2012.
Robert Louis Stevenson (Edinburgh, 13
november 1850 - Vailima (Samoa), 3
december 1894)
was een Schots schrijver van
romans, gedichten, toneelstukken en reisverhalen.
Het komt weinig voor dat schrijvers een muzikaal eerbetoon krijgen. Denkend aan het immens spannende boek “Schateiland” was dat ook niet meteen de verwachting bij de naam R.L. Stevenson. Met de toevoeging dat Robert Louis ook gedichten schreef, werd een eerbetoon al een minder exotische keuze. Daarmee echter nog geen gelopen race. Hoe ga je ermee om? Welke keuzes maak je, hoe geef je de muziek vorm? Voor Harke is het niet de eerste keer dat hij een schrijver en dichter muzikaal eer brengt. Eerder al schreef hij muziek bij gedichten van William Blake en Jan Jacob Slauerhoff. Hij schreef ook opera’s en liederencycli gebaseerd op teksten van Patricia Highsmith en Iris Murdoch, Paul van Ostaijen en Nescio. Daarbij kun je stellen dat Harke Jan complexiteit van gedichten of teksten niet uit de weg gaat. Voor dit album richtte hij zich met name op A Child’s Garden Of Verses van R.L. Stevenson en zette deze op muziek.
De gedichten van Stevenson heeft Harke Jan voorzien van smaakvolle composities waarbij zowel warmte centraal staat net als de sfeer van de composities en waarbij er steeds aandacht is voor het instrumentarium en de kleur en toonzetting van de stemmen. Zowel Henk Hofstede als Vera van der Poel hebben meegewerkt aan het album. Naast hen neemt Harke zelf ook zang voor zijn rekening en hij bespeelt de cajon. Het ensemble dat de composities inkleurt, staat steeds in dienst van de composities. De viool van Josje ter Haar neemt op aangename wijze, nooit opdringerig, de leidende rol in de composities. Ze staat echter niet alleen voor de kleuring. De cello van Brendan Conroy, de gitaar van Steef Vellinga en de piano van Elly Abas maken het geheel compleet. Het album is stemmig, aangenaam akoestisch en draagt een aangename sereniteit in zich. Het opent mooi met Looking Glass River waar de stem van Henk Hofstede heerlijk past naast de instrumenten. Een buitengewoon fraaie keuze om Henk Hofstede hier een bijdrage te laten leveren; zijn stem is volkomen in balans met de instrumenten. Een sprekende compositie bij een gedicht over onder water leven in een rivier.
Vera van der Poel zingt de tweede compositie, gitaar en viool komen iets meer naar de voorgrond. De dichtregels hebben zich vertaald in mooie zanglijnen. Subtiliteit ook weer hier alom. Mooi hoe gitaar en viool in het tussenstuk beide aandacht vragen. Met een kleine knik naar Kate Bush, zo lijkt het, is ook dit een mooi passende toonzetting van het werk van Stevenson. De derde compositie, Good Boy, brengt een duet tussen Harke en Vera. Een stichtelijke tekst bijna ondeugend vertaald in het duet. Geslaagde vertolking met twee stemmen die prima bij elkaar passen. Farewell To The Farm wordt weer gezongen door Henk Hofstede. De speelsheid van de vorige compositie lijkt hierin door te lopen. Deze compositie klinkt alsof deze geschreven is voor de stem van Henk. Het samenspel van de instrumenten is hier optimaal. Where Go The Boats? brengt de stemmen van Vera en Harke weer samen. Met andermaal een speelse verklanking van de dichtregels kun je je goed voorstellen hoe dit gedicht de kinderwereld en beleving vertolkt. The Wind is de laatste muzikale weergave van een gedicht van R.L. Stevenson. De stem van de voorman van Nits begeleid door de muziek roept, meer dan de andere composities, melancholie op. Wonderwel passend en ook hier weer geschreven, zo lijkt het, op de stem van Henk. Dan volgt Ravi, de ode van Harke Jan aan Ravi Shankar, de virtuoze meester van sitar en surbahar en overduidelijk een inspiratiebron voor Harke. Mooi en passend. Het album wordt afgesloten met de vertolking van twee meer gedichten. Het eerste is een vertolking van een gedicht van John Clare waarin Harke alleen zingt. Speelsheid in een compositie die zeker ook aansprekend is. Hoewel Harke hier ook wat donkerder klinkt, zit hierin niet de melancholie die kenmerkend is voor de zang van Henk Hofstede op dit album. De laatste compositie wordt weer gezongen door Vera van der Poel. Taking Leave Of A Friend sluit het album uiteindelijk melancholisch maar warm af.
Het album is een mooie luisterervaring, vooral omdat het vraagt om meer dan een enkele keer te beluisteren. Juist omdat sereniteit en het klein houden van de composities als een rode draad door de muziek loopt én de instrumenten in de composities steeds opnieuw hun samenspel vinden, is aandacht voor de muziek van belang. Als je die tijd en aandacht ervoor neemt, is dit je kans om een mooi album te leren kennen dat zich langzaam maar zeker aan jou als luisteraar blootgeeft. De stemmen voor de verschillende composities zijn uitstekend gekozen én de balans tussen speelsheid en melancholie is treffend. Het album is wat aan de korte kant, maar de kwaliteit staat buiten kijf.
Recensent: Marcel Hartenberg
Bron: www.writteninmusic.com
Direct link: Hark! en Co - R.L. Stevenson | Klassiek | Written in Music
Gepubliceerd op Muziekwereld: 20 maart 2022