Gabrielle Louise - If the static clears (Waardering Muziekwereld) 8½
Zou er dezer dagen iets in het drinkwater zit, in Boulder, Colorado? Alleszins vallen de muzikale parels daar momenteel ongeveer uit de lucht te plukken. Neem nu deze Gabrielle Louise, een jongedame met “kunst” in het bloed, als dochter van een muzikantenechtpaar, dat haar en haar broers en zussen meenam op hun muzikale reizen en er een erezaak van maakte de kinderen zo snel en zo vaak mogelijk met allerhande kunstvormen in contact te brengen.
Die optie heeft haar vruchten afgeworpen, zo blijkt, bij het beluisteren van deze prachtig verpakte cd van Gabrielle. Nochtans is dit zeker niet haar debuut, integendeel: de teller staat met deze cd inbegrepen op 7, epos inbegrepen. Ik hoorde nooit eerder iets van haar muziek en dus kan ik alleen maar iets zeggen over wat ik hier en nu hoor. En dat is nogal wat… Ik hoor vooreerst een schitterende, expressieve stem, die klaarblijkelijk uit dezelfde winkel komt als die van Alison Krauss: zo akelig dicht tegen de perfectie aan, dat je, tegen dat de plaat na 54 minuten haar einde nadert, haast zou gaan smeken om één uitschuivertje, één mindere noot, die maar niet komt.
Verder hoor ik een zangeres, die hoogst literair uit de hoek komt: haar liedjes zijn geen rijmpjes-op-muziek, nee, dit zijn voldragen korte verhalen, waarin geen emoties uit de weg gegaan worden, en waarin herinneringen en ervaringen in teksten omgezet worden, die op hun beurt muzikaal aangekleed worden en op die manier beelden doen ontstaan, die je als luisteraar meenemen naar de denkwereld van Gabrielle. Dat is dan weer een aspect dat aan Joni Mitchell doet denken. Ik zal die naam niet snel uit de kast halen, maar hier lijkt hij wel op z’n plaats: de rijke verbeelding én het vermogen om de dingen op zo’n manier vorm te geven en in beelden te vertalen, dat hoort alleen bij de hele groten!
Gabrielle, die afstudeerde aan Berklee College of Music in Boston - zoals u ongetwijfeld weet is dat het Walhalla van de studerende musicus - en verder dus een rijkgevulde jong en van kunst doordrenkt leven leidt, vormde ooit een duo met haar moeder, “Mother Gabrielle” en dat kwam er, toen haar vader de vaste gitarist werd van Michael Martin Murphey. Om maar te zeggen dat het bloed kennelijk kruipt, waar het niet kan gaan…
Sinds haar jongste plaat The Bird In My Chest begint het hard te gaan voor haar; ze is erg vaak aan het toeren met haar muziek en ze won daar bovenop ook nog de “Songwriter Serenade” wedstrijd eerder dit jaar, zodat je er vanuit mag gaan dat het met haar carrière vanaf hier alleen maar steil omhoog zal gaan. Een plaat als deze zal haar daar zeker bij helpen: elf lange, verhalende songs met een paar absolute topsongs daartussen, dat is de aanzet tot aandacht van overal en ik denk dat het een kwestie van tijd is, vooraleer we de hoge ogen, die Gabrielle onvermijdelijk zal gaan gooien, tot aan deze kant van de Grote Plas te zien krijgen. Dat zal volkomen terecht zijn en ik ben wàt blij, dat ik, met deze cd binnen handbereik, een kleine voorsprong kan nemen. O ja, ik liet tot nu toe na wat titels te vermelden. Welaan: “No Moon at All (for Frida)”, een poging om het liefdesverhaal van Frida Kahlo en Diego Rivera in muziek om te zetten, is een klassieker-in-wording. De titelsong en het schuifelende “Another Round On Me” maken mijn favoriete tiercé compleet, maar dat wil niet zeggen dat ik, zelfs met mijn alom gekende slecht karakter, ook maar één minder moment op deze cd kon ontdekken. Dat vind ik meteen het enige minpuntje: teveel perfectie in kort tijdsbestek is soms moeilijk te verteren. Prachtplaat!
Auteur: Dani Heyvaert
Bron: www.rootstime.be
Deeplink: http://www.rootstime.be/index.html?http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2016/SEPT1/CD142.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 18 december 2016
|
|