Clementine - Letting go (Waardering Muziekwereld) 9
Het zal een jaar of zeven geleden
zijn dat ik via Fons Vanhamel in contact kwam met de muziek van de Zeeuwse
zangeres
Clementine Volken.
Chasing Memories
heette het mini-album met twee eigen nummers en een drietal covers. Het was
vooral de stem die opviel, een heldere, warme alt. Ook de begeleiders kwamen van
goeden huize: Philip Masure (gitaren), Siard de Jong (viool) en de helaas veel
te vroeg overleden Fons Vanhamel (contrabas). Namen die in folk kringen zeker
een belletje doen rinkelen. Een paar jaren later (2013) was er een volledig
album
Special To Me met een mooie mix van eigen
werk en (bekende) covers.
Daarna bleef het jaren stil op het platenfront. Clementine bleef overigens wel
optreden met Philip Masure en Siard de Jong, maar studeerde ook songwriting aan
het Berklee College of Music in Boston.
In Amerika liep ze echter ook top-producer
Wyatt Easterling
tegen het lijf. Hij nodigde haar uit om naar Nashville te komen om in eerste
instantie samen liedjes te schrijven. De samenwerking voldeed zo goed dat
Easterling haar uitnodigde om in Nashville een heel album op te nemen.
Dit resulteerde in het album
Letting Go
met een aangename mix van country/pop en folk. Van de schrijfsessies met
Easterling kwamen twee liederen op het album.
That's Freedom
en Lost Child
zijn mooie folksongs die deels autobiografisch zijn. Een goede bekende van
Clementine is de Ierse singer-songwriter
Daithi Rua.
Hij schreef 50 Years,
een prachtig nummer over zijn oma als metafoor voor de veranderingen in de
gemeenschap waarin zij opgroeide.
From Monkey To Man is een 100 jaar oud gedicht
waarin drie apen concluderen dat door zijn wrede gedrag de mens absoluut niet
van de aap kan afstammen. Daithi Rua voorzag deze humoristische tekst van een
pakkende melodie.
Het restant van de liederen is geschreven door Amerikaanse auteurs, veelal in
samenwerking met producer Wyatt Easterling. Hoewel het op zich goede songs zijn
en er prima gezongen wordt, stralen deze nummers een beetje de gladheid uit die
zo kenmerkend is voor de country/popproducties uit Nashville. Fijne
uitzonderingen zijn Richard Farina's
The Swallow Song
en Where This River Goes
waarin Clementine vocaal wordt bijgestaan door
Lisa Brokop,
een bekende zangeres/actrice uit de Nashville scene.
Clementine
maakt met
Letting Go een overtuigend album. Haar
folkroots hebben mijn voorkeur niettegenstaande het feit dat ze vocaal ook prima
uit de voeten kan met country/pop georiënteerd materiaal. Dit album zou wel eens
nieuwe deuren kunnen openen voor deze sympathieke Zeeuwse zangeres.
Auteur:
Assie Aukes
Bron: www.folkforum.nl
Deeplink: http://www.folkforum.nl/cds/82-cd-recensies/14615-clementine-letting-go
Gepubliceerd op Muziekwereld: 25 december 2018
|
|