Cary Morin - Tiny town (Waardering Muziekwereld) 9
In de States verscheen deze nieuwe cd van Cary Morin een klein jaar geleden al. Maar zoals dat wel vaker gaat, krijgen we ze hier pas enkele maanden later voor de kiezen. En daar moeten we dan eigenlijk nog blij om zijn ook. Het zou immers buitengewoon jammer geweest zijn, mocht deze knappe plaat helemaal aan de Europese markt ontsnapt zijn.
Op de opvolger van “Streamline” uit 2013 overtuigt Morin wat ons betreft veertien nummers lang. Niet enkel toont hij zich daarop een meesterlijke akoestische gitarist, ook zijn liedjes zijn echt wel ijzersterk te noemen. Hoe de “Dylan van Durango” zijn Americana en fingerstyle blues aan een zekere tijdloosheid helpt, spreekt quasi onmiddellijk aan. Denk bij wijze van vergelijking bijvoorbeeld maar even aan knapen als een Chris Smither of een Kelly Joe Phelps. Als je van hun materiaal houdt, dan is de kans vrij groot, dat ook Morin je meteen zal aanspreken.
Twaalf van de veertien liedjes op “Tiny Town” blijken eigen composities. Nummer dertien en veertien zijn respectievelijk knappe vertolkingen van W.C. Handy’s “Yellow Dog Blues” en “When The Levee Breaks” van Memphis Minnie. Hoe Morin aan die liedjes nieuw leven ontlokt, zegt hoegenaamd alles over zijn aanzienlijke kwaliteiten als performer. Morin speelde “Tiny Town” overigens zo goed als im Alleingang in. Naast de zang en het finger-pick-werk nam hij her en der ook nog de pedal steel voor zijn rekening. Enkel J.J. Milteau, hier onlangs nog zelf in de kijker aan de zijde van Eric Bibb met het fraaie “Lead Belly’s Gold”, mag harmonicagewijs zo nu en dan voor wat extra’s komen zorgen.
Bron: www.ctrlaltcountry.be
Deeplink: http://www.ctrlaltcountry.be/Pagina1.htm#CaryMorin
Gepubliceerd op Muziekwereld: 10 januari 2016
|
|