Brian Fallon - Painkillers (Waardering Muziekwereld) 8
De uit New Brunswick, New Jersey, afkomstige band The Gaslight Anthem kondigde
na de lange tour die volgde op het in 2014 verschenen Get Hurt aan een pauze te
nemen. Of dit echt een sabbatical is of het einde van de band die tussen 2007 en
2014 vijf geweldige platen maakte zal de tijd moeten leren, maar inmiddels is
duidelijk dat voorman Brian Fallon de beschikbaar gekomen tijd nuttig heeft
gebruikt voor het maken van een soloplaat.
Painkillers opent met een track die precies laat horen waar The Gaslight Anthem
al die jaren voor stond. Belangrijkste invloed is nog altijd de muziek van de
eveneens uit New Jersey afkomstige Bruce Springsteen en zijn E-Street Band en
dan met jaren de muziek die Springsteen en zijn power band aan het eind van de
jaren 70 maakten, maar ook invloeden uit de punk en de Amerikaanse rootsmuziek
hebben hun weg gevonden naar het geluid op de eerste soloplaat van Brian Fallon
(net zoals ze hun weg vonden naar de muziek van The Gaslight Anthem). Painkillers
verwerkt misschien grotendeels dezelfde invloeden als de muziek van de band van
Brian Fallon, maar is toch zeker niet inwisselbaar tegen de platen van de band.
Op Painkillers rockt Brian Fallon wat minder stevig dan zijn band en strooit hij
bovendien driftiger met volstrekt tijdloze popliedjes. Het zijn popliedjes die
lichtvoetiger, aanstekelijker en tijdlozer zijn dan de platen van zijn band,
maar het zijn zeker geen 13 in een dozijn popliedjes. Painkillers grijpt, meer
dan de muziek van The Gaslight Anthem, terug op een aantal decennia Amerikaanse
pop- en rockmuziek, maar Brian Fallon weet al deze invloeden te verwerken in een
duidelijk eigen geluid. Het is een geluid dat staat als een huis. Bij
beluistering van Painkillers kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Brian
Fallon de afgelopen zijn lekkerst in het gehoor liggende songs heeft bewaard
voor zijn soloplaat en die soloplaat is dan ook van hoog niveau en bovendien een
waar feestje. Painkillers is echter zeker niet alleen een feelgood plaat. De wat
stevigere songs zijn zeker goed voor een feestje, maar als Brian Fallon gas
terug neemt, is er ook voldoende ruimte voor de persoonlijke ellende die ieder
mens treft.
De criticus zal na snelle beluistering waarschijnlijk concluderen dat Brian
Fallon op zijn eerste soloplaat geen hele spannende dingen doet, maar als deze
plaat je eenmaal te pakken heeft laat hij je niet meer los en wordt hij alleen
maar beter. Ik ben er inmiddels zelf behoorlijk verslaafd aan geraakt.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2016/03/brian-fallon-painkillers.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 7 april 2016
|
|