Brad Absher & Swamp Royale - Lucky dog (Waardering Muziekwereld) 7½
Zanger / gitarist Brad Absher is de frontman van “Swamp Royale”, een swamp band, die de voorbije twintig jaren een vaste waarde is geworden in de muziekscene van de Staten aan de Golfkust van Mexico [Texas, Louisiana, Mississippi, Alabama en Florida zijn de zogenaamde Golf Staten, in het Zuiden van de States. Brad woont nu in Houston, de grootste stad van Texas en van de Golfkust, maar groeide op in Lake Charles in Louisiana; door de muziekliefhebbers gekend van zijn unieke “swamp pop”. In het najaar van de jaren ’70 verhuist Brad naar Tulsa, OK [Tulsa is, na Oklahoma City, de grootste stad van de staat Oklahoma in het Zuiden van de US. Tulsa ligt aan de Arkansas rivier in het oostelijke deel van de staat / esc]. In Tulsa werd de jonge Absher onder de hoede genomen van meerdere muzikanten, waaronder gitarist Tommy Tripplehorn (“Gary Lewis & the Playboys”). In 2013 werd Absher in Houston geselecteerd, voor deelname aan de ‘International Blues Challenge’, die dat jaar in Memphis, TN, plaats vond.
De sound van Absher kan je onderbrengen bij de ‘Gulf Coast Sound’. Ze bevat gelijke hoeveelheden blues, soul en gospel en heeft banden met de Memphis en Muscle Shoals Sound.
Op zijn zesde en nieuwe album “Lucky Dog”, voor het éérst uitgebracht bij Montrose Records (zijn nieuwe label), staan vooral eigen Absher songs, die zijn songwriting staven én enkele uitstekende covers van William Bell (5“Miss Your Water”), Leon Russell (7“Rather Be Blind”), Allan Toussaint (9“Lipstick Traces”), een traditional (10“Jesus On The Main Line”) en een nummer van Bill Withers (3“Same Love”). Absher is op het album gebackt door zijn vertrouwde basis band, die bestaat uit bassist Larry Fulcher, keyboardspeler Barry Seelen en drummer Mike Patton. Zij krijgen voor dit album de steun van een blazerssectie, bestaande uit saxofonisten Anthony Terri (bariton), Andy Saad (tenor) en Kyle Turner (tenor) en van zangeres Nicoya Polar.
Laten we in deze review, eens door het album skippen en ons éérst wat meer focussen op de originals. Brad’s eigen nummers beginnen met de opener, de poppy song 1“Woman Who Loves Me”. Deze song, die Brad speelt op zijn bluesy Fender Stratocaster, laat al horen, wat we verder op dit album mogen verwachten: het swamp gevoel van de Golfkust, dat geënt is op een bluesy ondergrond. Let tijdens het beluisteren van de tracks op de gitaarvirtuositeit van Brad, die niet voor niets de planken op het podium rond hem, vol zet met meerdere gitaren: een Fender Stratocaster (te horen op tracks 1,8,9), een Gibson 335 (2,5-7,11,12), een Wah Wah gitaar (3), een open G Fender (4) en een open G Gibson (10). Het goede gevoel is er vanaf de eerste akkoorden en toetsenman Barry Seelen beaamt dit met enkele Hammond orgel riffs, samen met de zang van backing zangeres Nicoya Prolar. Dan is er de soul track 2”I Need A Drink”, die met enkele forse uithalen geopend wordt door de saxen van Andy Saad en Anthony Terry. Dit is opnieuw een rustige “feel good” song. Idem dito geldt dit voor 100% voor de slows 4”I Can’t Wait” en 8”Not Tonight” (met de sfeervolle pedal steel gitaar van Brian Thomas), een nummer dat velen zeker op de dansvloer zal krijgen. Met 6”Wanna Be Your Man” verandert Brad van stijl. Brad, ditmaal op zijn Gibson 335, laat duidelijk en met wat meer nadruk horen, wat hij wil. En, dan zijn er ook natuurlijk nog de reeds aangehaalde covers. Brad zingt uitstekend en met veel soul in Bill Withers’ 3”Same Love”, dat afgewerkt wordt met de gepaste tenor sax solo’s van Kyle Turner, en in de slow 5”Miss Your Water” van Memphis soul man William Bell. Van 7”Rather Be Blind” van Leon Russell maakt Brad een puur swingend New Orléans gombo, dat je, samen met 9”Lipstick Traces” van Allen Toussaint, heel ontspannen door de avond heen leidt. Met de traditionele gospel 10”Jesus On The Mainline” gaan we naar het einde toe, ondersteund door de orgel grooves van Barry Seelen. Dit nummer schittert door de zang. We zetten hier een grote pluim op de hoed van bas Ed Starkey. Met 11”Trouble”,een nummer geschreven door het duo Larry Fulsher & Tony Braunagel, gaan we ontspannen (alhoewel?) naar het einde toe. Absher sluit zijn album comfortabel af met een eigen nummer 12”Memphis On The Way”.
Aan de sound van een muzikant herken je zijn afkomst. Dit geldt zeker voor Brad Absher en zijn “Swamp Royale” en, voor zijn nieuwe album “Lucky Dog”. De Golfkust sound van Absher is vooral soulful en swampy. “Lucky Dog” is een prima album van een muziek veteraan uit de Golf van Mexico. “Lucky Dog” is een album dat verdient om beluisterd / gekocht te worden.
Auteur: Eric Schuurmans
Bron: www.rootstime.be
Deeplink: http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2015/FEB1/CD25.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 3 oktober 2015
|
|