Blaudzun - _Up_ (Waardering Muziekwereld) 8˝
Johannes ‘Blaudzun’ Sigmond omschrijft _UP_, het laatste deel van zijn Jupiter-albumtrilogie, als het middenpaneel van een schilderij, als rijpere wijn ten opzichte van de eerste oogst en als een duidelijk afwijking van het oorspronkelijke idee achter zijn drieluik. Oei, dat klinkt niet best, dacht ik meteen.
Wat mij persoonlijk altijd heeft gestoord aan de muziek van de man was namelijk precies die samenhang met schilderijen, wijn en andere snobby’s (high society-hobby’s). Pas na de eerste delen van Jupiter, een reeks geboren uit de drijfveer om zo veel en zo snel mogelijk muziek te maken, kon deze pauperrecensent Blaudzun óók omarmen. Hij maakte namelijk eindelijk muziek zonder poeha. Los, lekker en hard, hoewel helaas nog wel binnen de grenzen die de zanger zijn hele carričre al respecteert (steeds dezelfde structuren en tempo’s). ‘Hopelijk mag het op de volgende allemaal echt eens kapot’, schreef ik nog in de recensie van Jupiter Pt. II. Waarmee ik dus niet op de koerswijziging doelde die Blaudzun met _UP_ maakt. Deze plaat heeft gelukkig niets te maken met schilderijen of wijn, maar helaas wel alles met suikerspinnen en boterballen. Sigmond kiest hier voor een uitermate toegankelijk (indie)popgeluid dat alleen nog qua beperkte creatieve bewegingsruimte op zijn oude werk lijkt. Niet eerder klonk zijn muziek zó inwisselbaar. Olijke doch weinig bijzondere popliedjes als Islands en Sun Will Catch zijn er al meer dan genoeg. Als je mensen wijsmaakt dat dit de nieuwe Coldplay is, zullen ze niet aan je twijfelen. Het stomme is dat _UP_ binnen het oorspronkelijke ‘vrijheid is blijheid’-idee achter Jupiter een plaat is die Blaudzun van mij best had mogen maken. Ik zit er meer mee dat hij dit laagdrempelige popwerkje omschrijft als het moment supręme van de beste periode in zijn carričre tot nu toe.
Auteur: Randy Timmers
Bron: www.oor.nl
Deeplink: https://oor.nl/albums/blaudzun-up/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 8 mei 2018
|
|