Belle and Sebastian - Girls in peacetime want to dance (Waardering Muziekwereld) 7
Stuart Murdoch had weer wat hartsvriendinnen bemoedigend toe te spreken. Gelukkig. Want daar helpt hij ons, tot de melancholie veroordeelde sukkelaars, meestal ook mee uit de put. Girls in Peacetime Want to Dance is in veel opzichten een album dat hij al vaker maakte; beginnend met de rammelende folkpop van Tigermilk (1996) en, sinds Dear Catastrophe Waitress (2003), voorzichtig omgevormd tot zwierige, gladgestreken soulpop. Die subtiele transitie krijgt op dit negende studiowerk weer een vervolg.
Iemand – laten we hem Win Butler noemen – heeft hem op het discotijdperk gewezen. Er mag gedanst worden, niet te zuinig. Op Play For Today horen we hoe prachtig dit kan werken; een ‘klein’ discoliedje van ruim zeven minuten, zoals alleen Stuart Murdoch dat kan schrijven. Helaas is dit exemplaar eenzaam in zijn soort. The Party Line en vooral Enter Sylvia Plath vliegenuit negen bochten tegelijk, eindigend tegen een muur van Pet Shop Boys-kitsch. Oeps. Tegelijkertijd wijkt een liedje als Allie geen meter af van het klassieke idee. Zo ook de voortreffelijke opener Nobody’s Empire. Uiterst behoedzaam laat Murdoch melodielijnen opbloeien, soms mooier dan ooit, maar even vaak truttig en ongeďnspireerd. Een half geslaagd album.
Auteur: Thomas Snoeijs
Bron: Oor, nr. 01/2015
Website: www.oor.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 19 februari 2015
|
|