Bedouine - Waysides (Waardering Muziekwereld) 9
Bedouine
verleidt op haar derde album nog wat meedogenlozer met folksongs die zo lijken
weggelopen uit de hoogtijdagen van de Laurel Canyon folk uit de late jaren 60 en
vroege jaren 70. Azniv Korkejian kwam via het Syrische Aleppo, Saudi Arabië en
een aantal Amerikaanse steden terecht in Los Angeles, de stad van haar
kinderdromen, en maakt inmiddels al een aantal jaren muziek die stevig is
geïnspireerd door de muziek die decennia geleden in de heuvels rond de
Amerikaanse stad werd gemaakt. Waysides is, net als zijn twee voorgangers,
prachtig ingekleurd met warme en sfeervolle klanken, die uitnodigen tot
dagdromen, maar de grootste verleiding komt ook dit keer van de prachtige stem
van Bedouine, die haar geluid nog wat verder heeft geperfectioneerd op dit
buitengewoon fraaie derde album, dat de komende maanden heel wat kille avonden
kan verwarmen.
Waysides is het derde album van Bedouine en het is na het titelloze debuut uit
2017 en opvolger Bird Songs Of A Killjoy uit 2019 weer een uitstekend album,
waarbij het heerlijk tot rust komen is. Bedouine, het alter ego van Azniv
Korkejian, gaat op haar derde album verder waar Bird Songs Of A Killjoy twee
jaar geleden ophield en verleidt wederom meedogenloos met ingetogen folksongs,
die je vrijwel onmiddellijk mee terugnemen naar de hoogtijdagen van de Laurel
Canyon folk. Dat de muziek van Bedouine zo herinnert aan de muziek die in de
late jaren 60 en vroege jaren 70 in de heuvels rond Los Angeles werd gemaakt is
bijzonder, want Los Angeles is de stad waarvan de jonge Azniv Korkejian droomde.
De in het Syrische Aleppo geboren en in Saoedi Arabië opgegroeide muzikante,
kwam via een aantal omzwervingen terecht in de Amerikaanse stad en eert nu al
drie albums het muzikale erfgoed van Los Angeles. Waysides ligt zoals gezegd in
het verlengde van de vorige twee albums van de Amerikaanse muzikante, maar ik
hoor ook wel subtiele verschillen. Bedouine is op haar derde album nog wat
dichter tegen de Laurel Canyon folk uit het verleden aangekropen, maar Waysides
klinkt op een of andere manier ook eigentijds. Luister naar Waysides en de
wereld om je heen verandert vrijwel onmiddellijk. Een gevoel van rust vult op
fraaie wijze de ruimte en door de warme klanken op het album, stijgt ook de
gevoelstemperatuur met een paar graden.
Vergeleken met de vorige twee albums is Waysides nog wat smaakvoller ingekleurd.
De instrumentatie is warm en organisch en heeft de akoestische gitaar als basis.
Door subtiele versieringen aan te brengen varieert Bedouine met haar geluid,
waardoor Waysides makkelijk tien songs blijft boeien. De instrumentatie is echt
prachtig, maar de mooiste versieringen komen van de wonderschone stem van Azniv
Korkejian, die hier en daar een vleugje Karen Carpenter in haar stem heeft. Het
is een stem die zich prachtig om de sfeervolle instrumentatie heen vlijt en die
het gevoel van rust dat het album uitstraalt nog wat verder versterkt. Waysides
wekt een bijna onweerstaanbare neiging tot heel ver wegdromen op, maar blijf ook
vooral luisteren naar de subtiele maar zeer trefzekere klanken en naar de
werkelijk prachtige stem van de Amerikaanse muzikante. In muzikaal opzicht zijn
de invloeden van Joni Mitchell duidelijk hoorbaar in de muziek van Bedouine,
maar in vocaal opzicht verschillen de twee van elkaar als de dag van de nacht.
Toen ik vier jaar geleden kennis maakte met de muziek van Bedouine, was ik bang
dat het snel wat saai zou worden, maar Waysides is ondanks het lage tempo en de
relatief sobere klanken geen moment saai. In de subtiele instrumentatie hoor je
steeds weer andere subtiele accenten en de warme stem van Azniv Korkejian blijft
je betoveren. Waysides is naar verluidt een album met wat restmateriaal, maar ik
hoor het er niet aan af. Sterker nog, met Waysides heeft Bedouine wat mij
betreft haar meest sfeervolle en ook beste album tot dusver afgeleverd. Zeker
aan het einde van de dag doen de prachtige klanken op het album wonderen en
staan de tien songs op het album garant voor een prachtige en ontspannende
afsluiting van de dag.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: De krenten uit de pop: Bedouine - Waysides
Gepubliceerd op Muziekwereld: 25 november 2021