Amanda Abizaid - Walking in twos (Waardering Muziekwereld) 8
Amanda Abizaid is een half-Amerikaanse en half-Libanese muzikante die niet alleen bijzonder fraai oogt, maar ook erg veelzijdig blijkt te zijn - ze zingt, speelt piano en dwarsfluit - én daarenboven een groot hart heeft. Immers, deze zeven nummers tellende EP is eigenlijk een benefietplaat ten behoeve van “HelpPhilippineSchools.org", een non-profit organisatie die zich bekommert om opvoeding van kinderen in het algemeen en de uitbouw en verbetering van schoollokalen in de Filippijnen.
Meer bepaald de Aeta, een wat geïsoleerd levende bevolkingsgroep, die voornamelijk in het onherbergzame deel van het eiland Luzon leven, zijn het voorwerp van de aandacht van de zangeres die, zoals het hoort, geraakt werd door de manier van leven van de mensen die, ondanks armoede en ontbering, toch een soort vreugde en waardigheid uitstralen, waar wij, Westerlingen al lang het bestaan niet meer van kennen. Een plaat voor het goede doel dus en daar kan de filantroop in mij alleen maar blij om zijn, temeer omdat ze muzikaal ook nog goed in mekaar blijkt te zitten.
Zeven tracks dus, zij het dat de titeltrack in twee versies voorkomt: een “gewone”, met Stephen Stills (jawel, dé Stephen Stills) in een dienende rol op gitaar bij een song die, getuige de remix, waar flink wat electronica in gebruikt werd om een beetje een triphop-effect te creëren, toch overeind blijft, wat de sterkte van de song bewijst. Kinderen van de Aeta zingen een stukje mee en dat werkt altijd en hoewel sommige van de teksten wat melig mogen lijken - laten we niet vergeten dat we te maken hebben met een Amerikaanse productie - lijkt het mij toch dat Amanda haar grote hart op de juiste plaats heeft zitten. Uiteindelijk zijn we met z’n allen beter af als we er samen in slagen van de wereld een betere plaats te maken dan hij vandaag is, niet? Dat scholing, opvoeding, onderwijs van cruciaal belang zijn, daar kunnen we het alleen maar compleet mee eens zijn, niet waar?
In dat plaatje passen eigenlijk ook al de andere songs van de EP: Lion’s Den, een rocknummer met electronica-inslag, het al eerder op single uitgebrachte One Love, dat inderdaad door Bob Marley geïnspireerd blijkt te zijn geweest, de trilhopper Promises of Love, waarin de grote Egyptische oud virtuoos Ahmed Kamal - u kent hem vast nog wel van zijn optredens op het Tahrirplein - een hele mooie oriëntaalse toets komt aanbrengen en Release Me, dat pure ambient is en in twee talen gezongen wordt.
Dat levert een heel fijn schijfje op, dat slechts beperkt verkrijgbaar is in fysieke vorm. De bedoeling van het hele project is immers dat zoveel mogelijk mensen de plaat tegen betaling downloaden en/of streamen, om zo het onderwijsproject waarover ik hierboven schreef, aan zoveel mogelijk centen te helpen. Ik geef ook de websitegegevens mee, zodat ook U uw hart kan laten spreken. Maar los van alle goede doelen: dit is ook gewoon een heel fijn plaatje.
Auteur: Dani Heyvaert
Bron: www.rootstime.be
Deeplink: http://www.rootstime.be/index.html?http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2017/MA1/CD124.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 6 mei 2017
|
|