AlascA - Prospero (Waardering Muziekwereld) 8
Ik heb niet al teveel muziek uit Volendam in huis, maar het debuut van het uit
het vissersdorp aan het IJsselmeer afkomstige AlascA, is wat mij betreft nog
altijd een plaat om te koesteren.
Dat heeft natuurlijk alles te maken met het genre waarbinnen AlascA zich
beweegt. Op Actors & Liars was de fameuze palingsound drie jaar geleden
(gelukkig) ver te zoeken, maar verraste AlascA met eigenzinnige folk in de
breedste zin van het woord.
Actors & Liars viel vooral op door de knappe wijze waarop AlascA stokoude folk
(hier en daar zelfs teruggaand tot de Middeleeuwen) wist te combineren met hippe
indie-folk. Het leverde de Volendammers de vergelijking op met het op dat moment
nog in brede kring bejubelde Fleet Foxes (wie kent ze nog?), maar deze
vergelijking vertelde maar een deel van het verhaal van Actors & Liars.
Inmiddels is ook de tweede plaat van AlascA verschenen en Prospero blijkt een
zeer indrukwekkende tweede plaat. Waar het debuut van AlascA nog als
veelbelovend bestempeld kon worden, maakt Prospero de belofte meer dan waar.
AlascA zet op haar tweede plaat een enorme stap en komt op de proppen met een
veelkleurig en eigen geluid dat ook buiten de landsgrenzen waardering moet
kunnen oogsten. Dit hoor je al direct in de knappe openingstrack en single In
Medias Res, waarin AlascA haar geluid heeft verrijkt met trompetten. Dat deed me
heel even aan Calexico denken, maar uiteindelijk heeft AlascA beter geluisterd
naar de spaghetti westerns van Ennio Morricone dan naar de band uit Tucson,
Arizona.
Vergeleken met Actors & Liars, dat vooral folk-georiënteerd was, hebben op
Prospero invloeden uit de al dan niet alternatieve country aan terrein gewonnen.
AlascA vermengt deze invloeden uit de country op geheel eigen wijze met de folk
die centraal stond op het debuut en de al genoemde invloeden uit de roemruchte
spaghetti westerns.
De laatste invloeden geven de muziek van AlascA een beeldend karakter, maar de
band blijkt ook nog altijd zeer bedreven in het maken van popliedjes die direct
bij eerste beluistering memorabel klinken. Bovendien blijkt AlascA ook op
Prospero weer een meester in het vermengen van stokoude en hedendaagse
invloeden, waardoor ook de nieuwe plaat van de Volendammers op hetzelfde moment
zowel authentiek als vernieuwend klinkt.
Verder is Prospero, nog meer dan het debuut, een plaat die vol zit met
verrassingen. Dat begint al bij de trompet in de openingstrack, maar dat is
slechts één van de vele verrassingen die AlascA op haar tweede plaat uit de hoge
hoed tovert. Net als je denkt dat de band haar geluk heeft gevonden op de
Amerikaanse prairie, verrast Prospero met klanken uit de Caraïben of Indiaas
aandoende klanken en zo is er altijd wel wat bijzonders te horen in de muziek
van de band, ook als de band kiest voor de psychedelische folk die ook op het
debuut had kunnen staan.
Waar Volendam inmiddels al een aantal decennia bekend staat om een uniek en uit
duizenden herkenbaar geluid, verschiet de muziek van AlascA vaker van kleur dan
het gemiddelde stoplicht en verrast het bovendien met een veelkleurigheid die in
de genres waarin de band opereert behoorlijk uniek is.
In het boekje bij de cd kijkt AlascA vanuit 2040 terug op de klassieker Prospero.
Leuk verzonnen, maar het zou me niet eens verbazen als men de toekomst
uiteindelijk juist blijkt te hebben voorspeld.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/03/alasca-prospero.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 30 april 2015
|
|