Alanis Morissette - Such pretty forks in the road (Waardering Muziekwereld) 8
Alanis Morissette keert na acht jaar
afwezigheid terug met een donker album vol persoonlijke ellende en flink wat
drama en bombast, maar ook een aantal prima songs. Alanis Morissette kan na
Jagged Little Pill niet meer rekenen op de sympathie van de critici, maar ik
vind nagenoeg al haar albums van een heel behoorlijk niveau. Het geldt ook weer
voor Such Pretty Forks In The Road, dat natuurlijk niet net zo goed is als
Jagged Little Pill, maar absoluut flink wat goede songs bevat. Het zijn songs
die donker gekleurd worden door de diepe dalen waar Alanis Morissette doorheen
is gegaan en het zijn songs die het bombast af en toe niet schuwen. Piano en
strijkers staan vaak centraal en kleuren fraai bij de zo herkenbare zang van de
Canadese singer-songwriter, die wat mij betreft gewoon een prima album heeft
afgeleverd.
Precies 25 jaar geleden verscheen Jagged Little Pill van de Canadese muzikante
Alanis Morissette. Het is een album dat wat mij betreft behoort tot de beste
albums van de jaren 90 en het is een album dat sindsdien hele hordes jonge
vrouwelijke muzikanten heeft beïnvloed.
Jagged Little Pill was overigens niet het echte debuut van Alanis Morissette, ze
maakte aan het begin van de jaren 90 als Alanis twee niemendalletjes, maar wel
het album waarmee ze zichzelf wereldwijd op de kaart zette. Het is een album dat
de Canadese muzikante nooit meer zal overtreffen of zelfs maar benaderen,
waardoor de critici vrijwel alle albums die volgden op haar meesterwerk hebben
afgebrand.
Door mijn liefde voor Jagged Little
Pill probeer ik Alanis Morissette altijd het voordeel van de twijfel te geven.
Ik ben dan ook niet zo negatief over de meeste albums die de muzikante uit
Ottawa sinds Jagged Little Pill heeft uitgebracht. Eigenlijk kon ik alleen de
akoestische versie van het album niet verdragen, maar alle andere albums hadden
minstens hun momenten. Het gold, ondanks alle psychologie van de koude grond,
voor het in 2012 verschenen en tot voor kort laatste album Havoc And Bright
Lights en het geldt wat mij betreft ook voor het deze week verschenen Such
Pretty Forks In The Road, al moet je af en toe wel door wat zure appels heen
bijten.
In een week waarin de zon volop schijnt, komt Alanis Morissette op de proppen
met een aardedonker album. De Canadese singer-songwriter ging de afgelopen jaren
door hele diepe dalen en moet op haar nieuwe album de nodige ellende van zich af
zingen. Liefhebbers van een rockende Alanis Morissette komen ook dit keer niet
aan hun trekken. Gitaren spelen op Such Pretty Forks In The Road een
ondergeschikte rol en moeten hun meerdere herkennen in piano, synths en
strijkers. Alanis Morissette kiest op haar nieuwe album vooral voor ballads en
het zijn ballads vol melancholie, frustratie en weemoed.
In de openingstrack Smiling laat Such Pretty Forks In The Road direct het uit
duizenden herkenbare Alanis Morissette geluid horen. Deels vanwege de soms aan
Uninvited herinnerende instrumentatie, maar vooral door de bijzondere stem van
Alanis Morissette, die wel wat doorleefder klinkt dan in de jaren waarin ze
doorbrak als ‘angry young woman’. In de eerste twee tracks op het album spelen
gitaren nog een rol van betekenis en deze tracks overtuigden me dan ook direct.
Track 3, Reasons I Drink bevalt me veel minder, al is het maar omdat het me in
het refrein aan het Nederlandse songfestival liedje van vorig jaar doet denken.
Ook de rest van Such Pretty Forks In The Road is niet van een constant niveau.
Een aantal songs zijn echt prima, maar er staan ook wel wat mindere tracks op,
al zijn de tracks die er in positieve zin uitspringen wat mij betreft wel
verreweg in de meerderheid.
De productie van Catherine Marks (Foals, Manchester Orchestra, The Killers, Wolf
Alice) bevalt me uiteindelijk wel. Het is een productie met een wat in elkaar
gedrukt geluid, maar het past goed bij de stem van Alanis Morissette, die soms
wat ruw en direct is opgenomen, wat weer past bij de donkere thematiek.
Natuurlijk mag ook Such Pretty Forks In The Road weer niet in de schaduw staan
van Jagged Little Pill, maar ook dit vind ik zeker geen slecht Alanis Morissette
album, misschien zelfs wel een van haar betere, maar dat zal de tijd leren.
Recensent: Erwin Zijleman Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: https://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2020/08/alanis-morissette-such-pretty-forks-in.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 20 augustus 2020